Peeru Lal

My life would be the happiest in village Myself, Rashmi Shukla. I live in an age old Village. As we all know, most of the rural area people are not very board minded. They certainly believe that women should only be focused on their household chores. It is time that we break the stereotypical, orthodox mentality of people. For example, we women are not allowed to walk without using veil “purdah”, talking to men .Rules like not sitting like a equal with your in- lows, not stepping out of house without permission, Not permitted to have education ,no financial independence have been imposed on us. The so called care takers of society truly believe that girls will cross their limits if they get education. And here comes the next problem “Periods”. It’s a taboo in our society. We are not supposed to enter the kitchen, we are not allowed to touch foods or pickles, Most of all we are prohibited to enter temple. I don’t believe in this culture. I stand against it. Earlier, I wanted to keep myself between the boundaries of my house. But now I want to change the customs. These people have to change their Stitching, knitting, cooking; making jewelries of flowers etc were the part of their learning procedure. When I started telling them my story, they also shared their agony with me... I used to sing for them to heal the pain, to take away the anguish they were going through.. I felt as a doctor who treats people with music of peace. I started making folk songs on social issues to spread awareness. I told them about equality of the genders, importance of self –independence, about our constitutional rights etc. I replaced the male based song to female oriented words. Cleanliness was also a part of my awareness campaign.. I put an attention towards women’s hygiene and ask people to make toilets at their residence. At first people were not very tolerant about me nut later on they appreciated my words and understood my motive. Because I never charged anything from anybody.. I could never do that.. I wanted to spread the happiness I have by god’s grace. And I did pretty well. I taught my people who to make ‘ kachauri’(Indian dish), and how to make cushion etc.. I make them sing Bhajan (worship songs) as well. The items they made, whether it was food or jewelries or cushions, I asked them to take it to the main market for sell. Thus, they can earn money from it. Now, I sell my product to the big markets like Delhi. Decoration of house by flowers was another learning experience for the villagers. Then when I understood they need a place to learn and work, I opened an office for them free of cost. I asked them not to throw the used pen, ink or any material for further usage..We made pretty useful things out of those trash and sold them to the market..And the money was distributed among all. When I get time after finishing my household work, I devote my time to my society. If there is any kind of function like marriage, birthday or Puja , I never fail to attend. I sing for them without taking any charge. During Navratri, I tried to spread awareness against female fetus killing. I use every festival to give a strong message to the society through my songs. News about my works have been published on newspapers ample number of time as I have conducted more than 600 campaigns as such and joined hands with many organization ..But I do not own any organization. It has been 15 years I am working as an social worker, helping people through my works, motivating them by my songs.. I have introduced many women to bank. For that The Bank of Baroda has always extended a helpful hand towards me. There are 12 villages where I go for work... I have helped them every way possible for me. Then I started working for environmental causes... I suggested my people to save trees as that would be the last one to leave you alone. Cleanliness of ponds and securing them was another issue that caught my attention. Protecting the slowly abolishing birds was also there in my agenda. Like these, I have loads of messages as the centre theme of my songs...My teachings are by the songs.. Those kids whom I have taught, they are happily living their life. I feel, I have achieved what I live for.. Their happiness. Singing – The art god has given me..I have used it for the best of people. Helped my people to live a better life.. I wish the villagers always stay this way, not wanting to live the village for the sake of luxurious life of city. List of my courses of action: 1.Jwellery making by paper and household stuff – Till now I have taught almost 1800 people the art of jewelry making. 2.Pot decoration: I have visited hundreds of house to teach people pot decoration with waste materials. More than 95o people have been taught by me. 3.Rangoli Training: Rangoli is an ancient art form of India. I trained around 600 women this art form professionally. 4.Paper /Cloth bags against plastic bags: I suggested my peo English to tamil======= என் வாழ்க்கையில் கிராமத்தில் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் நானே, ரஷ்மி சுக்லா. நான் ஒரு வயதான கிராமத்தில் வாழ்கிறேன். நாம் அனைவரும் அறிந்திருப்பதால், பெரும்பாலான கிராமப்புறப் பகுதிகள் மிகவும் பலகை மனப்பான்மை அல்ல. பெண்கள் தங்கள் வீட்டு வேலைகளில் கவனம் செலுத்த வேண்டும் என்று அவர்கள் நிச்சயமாக நம்புகிறார்கள். நாம் ஒரே மாதிரியான மக்கள், மரபார்ந்த மனோபாவத்தை உடைப்போம். உதாரணமாக, நாம் ஆண்கள் பேசி, முக்காடு "பர்தா" பயன்படுத்தி இல்லாமல் நடக்க அனுமதி இல்லை. உங்கள் விதிகளை சமமாக போல் உட்கார்ந்து போன்ற விஷயங்கள், அனுமதி இல்லாமல் வீட்டை விட்டு விலகுவது இல்லை, கல்வி இல்லை அனுமதி இல்லை, எந்த நிதி சுதந்திரம் எங்களுக்கு மீது சுமத்தப்பட்டுள்ளது. சமுதாயத்தின் கவனிப்பாளர்கள் என்று அழைக்கப்படுபவர்கள் உண்மையிலேயே கல்வியைப் பெற்றால், பெண்கள் தங்கள் எல்லைகளை கடந்துவிடுவார்கள் என்று நம்புகிறார்கள். இங்கே அடுத்த பிரச்சனை "காலம்" வருகிறது. இது எங்கள் சமுதாயத்தில் ஒரு தடை உள்ளது. நாங்கள் சமையலறையில் நுழையக்கூடாது, உணவையோ அல்லது ஊறுகளுடனான தொடுதல்களையோ தொட்டுவிட அனுமதிக்கப்படமாட்டோம், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக கோயிலுக்குள் நுழைய தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த கலாச்சாரத்தில் நான் நம்பவில்லை. நான் அதற்கு எதிராக நிற்கிறேன். முன்னதாக, என் வீட்டின் எல்லைகளுக்கு இடையே என்னை நானே வைத்திருக்க விரும்பினேன். ஆனால் இப்போது நான் சுங்கத்தை மாற்ற விரும்புகிறேன். இந்த மக்கள் தங்கள் தையல் மாற்ற வேண்டும், பின்னல், சமையல்; மலர்கள் போன்ற நகைகளை தயாரித்தல் அவர்களின் கற்றல் நடைமுறையின் ஒரு பகுதியாகும். நான் என் கதையை சொல்ல ஆரம்பித்தபோது, ​​அவர்கள் என்னுடன் தங்கள் வேதனையை பகிர்ந்து கொண்டனர் ... அவர்கள் வேதனையை குணமாக்குவதற்காக நான் பாடுவதற்குப் பாடுபட்டேன், அவர்கள் போய்க்கொண்டிருந்த துயரத்தை நான் எடுத்துக்கொள்வேன் .. இசை மக்களை நடத்துகிற ஒரு மருத்துவர் என உணர்ந்தேன் அமைதி. விழிப்புணர்வை பரப்புவதற்காக சமூகப் பிரச்சினைகளில் நாட்டுப்புறப் பாடல்களை நான் ஆரம்பித்தேன். நான் சொன்னேன், "நீங்க என்ன சொல்றீங்க?" என்று கேட்டேன். தூய்மை என்பது என் விழிப்புணர்வு பிரச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாகும். பெண்கள் சுகாதாரத்தின் மீது கவனத்தை ஒருமுகப்படுத்தி கழிப்பறைகளை தங்கள் இல்லத்தில் கழிப்பதற்காக மக்களிடம் கேட்கிறேன். முதலில் என் கன்னங்களைப் பற்றி முதலில் சகிப்புத்தனம் இல்லாதவர்கள் என் வார்த்தைகளை பாராட்டினார்கள், என் நோக்கம் புரிந்து கொண்டார்கள். ஏனென்றால் நான் யாரையும் எதையுமே குற்றம் சொல்லவில்லை .. என்னால் அதை செய்ய முடியாது .. கடவுளின் கிருபையால் நான் மகிழ்ச்சியை பரப்ப விரும்புகிறேன். நான் நன்றாக செய்தேன். நான் 'கச்சோரி' (இந்திய டிஷ்), மற்றும் எப்படி மெத்தை செய்ய வேண்டும் என்று என் மக்களுக்கு கற்றுக் கொடுத்தேன். நான் அவர்களை பாஜனை (வழிபாடு பாடல்கள்) பாடுவேன். அவர்கள் செய்த பொருட்களை, உணவு அல்லது நகைகளை அல்லது மெத்தைகளில் இருந்தார்களோ, அதை விற்க பிரதான சந்தைக்கு எடுத்துக் கொள்ளும்படி நான் அவர்களிடம் சொன்னேன். எனவே, அவர்கள் பணம் சம்பாதிக்க முடியும். இப்போது, ​​டெல்லி போன்ற பெரிய சந்தைகளில் எனது தயாரிப்புகளை விற்கிறேன். பூக்கள் மூலம் வீட்டை அலங்காரம் கிராமவாசிகள் மற்றொரு கற்றல் அனுபவம் இருந்தது. நான் புரிந்து கொண்டபோது, ​​அவர்கள் கற்றுக் கொள்ளவும் வேலை செய்யவும் ஒரு இடம் தேவை, அவர்களுக்கு இலவசமாக ஒரு அலுவலகத்தை நான் திறந்து விட்டேன். நான் பயன்படுத்திய பேனா, மை அல்லது கூடுதல் உபயோகத்திற்கான எந்தவொரு பொருளையும் தூக்கி எறிந்துவிடக் கூடாதென நான் கேட்டேன். அந்த குப்பையிலிருந்து அழகான பயனுள்ள விஷயங்களை நாங்கள் செய்தோம், சந்தையில் அவற்றை விற்றுவிட்டோம்..அந்த பணம் அனைத்திலும் விநியோகிக்கப்பட்டது. என் வீட்டு வேலை முடிந்ததும் எனக்கு நேரம் கிடைத்தால், என் சமுதாயத்திற்கு என் நேரத்தை செலவிடுகிறேன். திருமணம், பிறந்த நாள் அல்லது பூஜை போன்ற செயல்கள் ஏதாவது இருந்தால், நான் கலந்துகொள்ள மாட்டேன். எந்தவொரு குற்றச்சாட்டும் இல்லாமல் நான் அவர்களுக்காக பாடுகிறேன். நவராத்திரின்போது, ​​பெண் கருவி கொலைக்கு எதிரான விழிப்புணர்வுக்கு நான் முயற்சித்தேன். என் பாடல்கள் மூலம் சமூகத்திற்கு ஒரு வலுவான செய்தியை வழங்குவதற்காக ஒவ்வொரு திருவிழாவும் பயன்படுத்துகிறேன். என் படைப்புகள் பற்றிய செய்திகள் பத்திரிகைகளில் ஏராளமான நேரங்களில் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. 600 க்கும் அதிகமான பிரச்சாரங்களை நான் நடத்தினேன், பல நிறுவனங்களுடன் கைகோர்த்தேன் .. ஆனால் நான் எந்த நிறுவனமும் சொந்தமாக இல்லை. 15 வருடங்களாக நான் சமூக சேவையாளராக பணியாற்றி வருகிறேன், என் படைப்புகள் மூலமாக மக்களுக்கு உதவுவதோடு, என்னுடைய பாடல்களால் அவர்களை ஊக்கப்படுத்தி வருகிறேன் .. பல பெண்களை வங்கிக்கு அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறேன். அந்த வங்கியின் பரோடா எப்பொழுதும் என்னை நோக்கி உதவிகரமாக இருக்கும். 12 கிராமங்களை நான் வேலைக்குச் சேர்கிறேன் ... எனக்கு எல்லா வழிகளிலும் எனக்கு உதவியிருக்கிறது. நான் சுற்றுச்சூழல் காரணங்களுக்காக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தேன் ... மரங்களைக் காப்பாற்ற என் மக்களை நான் பரிந்துரைத்தேன். குளங்கள் தூய்மை மற்றும் அவர்களை பாதுகாப்பது என் கவனத்தை ஈர்த்த மற்றொரு பிரச்சினை. மெதுவாக நீக்குதல் பறவைகள் பாதுகாக்கும் என் நிகழ்ச்சி நிரலில் இருந்தது. இவற்றைப் போலவே, என் பாடல்களின் மைய கருப்பொருளாக நான் செய்திகளைப் பெற்றுள்ளேன் ... என் போதனைகள் பாடல்கள் மூலமாக இருக்கின்றன. நான் கற்பித்த அந்தப் பிள்ளைகள், அவர்கள் மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்து வருகிறார்கள். நான் உணர்கிறேன், நான் வாழ்ந்து வருகிறேன் .. அவர்களின் மகிழ்ச்சி. பாடல் - கலை கடவுள் எனக்கு கொடுத்திருக்கிறார். நான் மக்களுக்கு சிறந்ததைப் பயன்படுத்துகிறேன். ஒரு நல்ல வாழ்க்கை வாழ என் மக்களுக்கு உதவியது .. கிராமவாசிகள் எப்போதும் இந்த வழியில் தங்க விரும்புகிறார்கள், நகரத்தின் ஆடம்பரமான வாழ்க்கைக்காக கிராமத்தை வாழ விரும்பவில்லை.  என் படிப்புகளின் பட்டியல்: 1. காகித மற்றும் வீட்டு பொருட்களை மூலம் Jwellery தயாரித்தல் - இதுவரை நான் 1800 மக்கள் நகைகள் தயாரித்தல் கலை கற்றுக்கொடுத்தேன். 2. பாட் அலங்காரம்: கழிவு பொருட்களுடன் மக்களை பானை அலங்காரம் செய்வதற்கு நான் நூற்றுக்கணக்கான வீட்டிற்கு சென்றுள்ளேன். 95-க்கும் அதிகமானோர் என்னை கற்பித்திருக்கிறார்கள். 3. ரங்கோலி பயிற்சி: இந்தியாவின் பழங்கால கலை வடிவம். நான் 600 பெண்களை பயிற்றுவித்தேன். 4. பிளாஸ்டிக் பைகள் எதிராக காகித / துணி பைகள்: நான் என் peo ஆலோசனை